De woonkamer

Nyckolas zuchtte opgelucht toen zijn zusje vroeg of hij naar haar kamer wilde komen. Nyckolas zou dan sowieso in de buurt zijn. Hij keek Nathaniel nog even kwaad aan en gaf toen een kus op zijn zusje zijn hoofd. "Ik ga richting bed, mocht je niet alleen willen slapen vannacht klop je maar gewoon aan," zei hij glimlachend. Vervolgens keek hij Nathaniel aan en liep toen zo de woonkamer uit. Hij had rust nodig, zijn kansen moesten opnieuw geregeld worden.

Nathaniel knikte alleen maar. 'Welk nummer heb je?' vroeg hij, zijn blik Nyckolas achtervolgend. In feite zouden ze nu net zo goed meteen kunnen praten, maar hij besloot om maar te wachten. Ten slotte zat het half dronken meisje ook nog op de bank en was het beter als ze beiden even gerust hadden. Hij had gemengde gevoelens over de komende dag. Hij was blij dat hij Anastasia even kon spreken, alles kon uitleggen, maar hij was ook zo ontzettend zenuwachtig.. En dat kwam niet vaak voor. Niet bij hem.

Anastasia kijk haar broer even hulpeloos aan. "Dan kom ik er zo bij liggen, denk ik!` riep ze hem na. Ze draaide zich naar Nathaniel. "Uhm... 113 is mijn nummer!" Ze knikte even. "Dan ja, uh, zie ik je morgen?" Beetje verward keek ze hem aan. Moest ze nu nog blijven staan, of?

Aangezien Nathaniel had gezegd dat ze morgen pas zouden gaan praten en hij totaal niet had verwacht Anastasia nog ooit te zien, wist ook hij niet wat hij moest doen. Alles wat hij zou zeggen zou ze verkeerd kunnen opvatten, en dat was natuurlijk niet de bedoeling. '113? Right. Dan zie ik je morgenmiddag,' zei hij, waarna hij haar een glimlach schonk en de kamer maar verliet. Dat was beter voor beiden.

Omdat de organisatie het feest zelf had georganiseerd, hadden ze er ook voor gezorgd dat alles op de juiste plaats stond. De hele kamer was versierd en op de tafel stonden allerlei soorten drank, hapjes, en glazen om de drank in te doen. Verder klonk er vrij luide muziek uit de speakers, maar niet zo hard dat je elkaar niet meer kon verstaan. De open haard was voor de gelegenheid maar even uit gelaten. Roselyne was uiteraard een van de eersten die was aangekomen in de woonkamer, maar dat maakte haar niet zoveel uit. Beter dan de laatste zijn, right?

Ook Micael was netjes op tijd gekomen voor het feest. Hij vond het wel apart dat er ook echt feesten werden gehouden in de luxe chalets. Wisten de eigenaars dan niet dat de jeugd nogal brokkemakers konden zijn? En zeker als een alcohol in het spel was. Foei, foei.
Meteen zag hij zijn maatje Rosie staan. "Roselyne! Ook vroeg hier!" Zei hij vrolijk toen hij naar haar toe ging. Hij hoopte natuurlijk ook nieuwe mensen te leren kennen op dit feest, maar om te beginnen ging hij toch maar met de bekenden een praatje slaan.

Maxime kwam als derde de kamer in en had zich niet echt voor het feest opgefrist. Een spijkerbroek en een zwart overhemd met lakschoenen eronder was zijn outfit voor vanavond. Mochten ze nog uitgaan, dan deed hij wel wat gel in zijn haar. Hij liep naar het onbekende meisje en jongen toe. 'Hey, Ik denk dat ik jullie nog niet ontmoet heb. Ik ben Maxime,' glimlachte hij en stak zijn hand uit.

'Hey!' begroette Rose Micael vrolijk toen die bij haar kwam staan. 'Je zusje is in een nogal goed humeur volgensmij, ze deed zelfs aardig tegen me zojuist!' grapte ze. Veel tijd om over deze gebeurtenis te praten had ze echter niet, nog geen twee tellen later stond er opeens een nieuwe jongen voor haar. Ze schudde zijn hand en schonk hem kort een glimlach. 'Rose,' stelde ze zichzelf voor. Die had ze inderdaad nog niet ontmoet.

"... Echt?" Micael dacht natuurlijk dat ze een sarcastisch grapje had gemaakt, maar veel tijd om er verder over te vragen had hij niet, want er kwam al een andere ongen bij staan. "Micael, aangenaam!" Hij gaf hem een mannelijke handdruk (of zo) en glimlachte.

Maxime glimlachte terwijl hij hun handen schudden. 'Nice to meet you,' zei hij tegen de mensen die elkaar blijkbaar al kenden. Hij plofte neer op de bank en zakte meteen ietsje onderuit. 'Let the party begin,' zei hij sarcastisch aangezien zij er alleen nog maar waren. Waar was de rest? Moe van de hele dag op de piste hangen?

Verrast kwam Alec de woonkamer binnenlopen, en vond het ergens gek dat Maxime, Rose en een onbekende jongen er waren. En waarom was de woonkamer zo mooi versierd? En die muziek? .. Natuurlijk! Het feestje dat georganiseerd werd door La Via Lattea zelf.
"Hey guys!" riep Alec enthousiast en liep naar het kleine groepje mensen toe. Alec schudde de hand van de onbekende jongen, die hij niet eerder had gezien. "Hi, Alec," zei hij vriendelijk en keek de jongen aan. Hij had ergens toch zo'n bekend gezicht, maar misschien verbeeldde Alec zich dat gewoon.

Micael grinnikte om de jongen die zich net has voorgesteld als Maxime. Maar al snel draaide hij zich weer naar Roselyne. "Heeft ze iets gezegd over het feest? Komt ze ook," Vroeg hij. Sinds ze hier aangekomen waren, had Micael zijn zus nauwelijks meer gesproken. En hij moest nu dus toch wel even weten of ze konden bijpraten vanavond, of niet. Net op dat moment kwam er nog een andere jongen bij. Hij leek Micael nogal aan te staren, en dat vond hij een beetje eng. Had hij tandpasta op zijn neus of zo?
"Euh.. Hallo, ik ben Micael." Zei hij dus maar, een beetje onwennig.

'Alec!' begroette Rose de jongen vrolijk. Ze glimlachte even naar hem en liet haar blik toen naar de dranktafel glijden. 'Iemand iets te drinken?' vroeg ze. Ondertussen had ze nog wel wat meer onbekende gezicht zien binnenkomen, maar niemand leek de moeite te nemen naar hen toe te komen. Achja, dan niet.
'Ja, ze zou zo komen! Maar ze zocht nog een jurkje en was geloof ik nogal in de stress, dus vluchtte ik maar,' grijnsde Rose. Ja, beter was ze daar niet bij, dan kreeg ze zo weer een woedeaanval.

"Oh.. Typisch." Antwoordde Micael, die even met zijn ogen rolde. Ja, dat tafereel kon hij zich prima inbeelden. Ze was ook wel een echte sloddervos. Maar goed, aangezien er gratis drank klaarstond, besloot Micael maar wat te gaan halen. Wel hield hij zichzelf voor om vanavond niet te overdrijven. "Moet ik wat voor je meebregen, Rose?" Vroeg hij voordat hij naar de tafel liep.

'Yo Alec,' glimlachte Maxime richting Alec die net aankwam. Maxime keek naar de dranktafel en ging met zijn blik over de etiketten van de flessen. Dit was niet verkeerd. Hij glimlachte en liet het nog maar even staan voordat hij als een zuiplap overkwam. Dus Micael was de broer van Adriana? verstond hij uit het gesprek. Hij wist niet dat hier familie kwamen, hij dacht eerst alleen maar zelfstandige mensen. Ach, kon het hem wat schelen. Hij stak zijn handen in zijn zakken en keek in het rond.

Of Micael had niet doorgehad dat zij al aangeboden had om drinken te gaan halen, of hij wilde meneer Gentleman uithangen, maar veel maakte het haar ook niet uit. 'Eh, doe maar gewoon cola,' riep ze achter hem aan. Eigenlijk dronk Rose vrijwel nooit alcohol, ze kon er ook absoluut niet tegen. Twee glazen wijn en ze lag al zo ongeveer op de grond. En cola was veel lekkerder!

"O.. Ehm doe maar wat," beantwoordde Alec Rose, en ging maar rustig op de bank zitten. Nadat hij even om zich heen had gekeken, zou het nog best een leuk feestje kunnen worden. Alhoewel Alec zich daar niet bepaald op had gekleed. Hij droeg een simpel zwart v-hals shirt met een jeans die wat scheuren bevatte, en droeg half open Timberlands. Normaal zou hij dat soort schoenen nog niet eens willen zien, laat staan aantrekken. Maar als hij die veters zo los liet en die flap zijn eigen gang liet gaan zag het er nog best leuk uit!

Adriana kwam mooi 10 minuutjes te laat. Casual late, noemden ze dat. En ze was erg goed in ook. Met haar nog steeds een beetje vochtig haar en lichte oogmake-up, zag ze er nog best leuk uit. Of dat kwam misschien omdat haar jurkje zo nauw aan haar lichaam aansluitte. Dat kon ook natuurlijk. Toen ze binnenkwam en Alec al meteen op de bank zag zitten, voelde ze de kriebels in haar buik weer omhoog komen. Daar zat hij dan, haar droomprins. Ze kon zichzelf gewoon niet bedwingen, en liep meteen naar hem toe.
"Hi!" Zei ze vrolijk. Verder wist ze nog niet goed wat te doen, aangezien haar broer en erger.. Maxime ook aanwezig waren. Genant! Daar had ze op voorhand natuurlijk niet over nagedacht.

Micael knikte en haalde een cola voor hen beide. Hij geloofde wel in 'de avond rustig beginnen'. En wat extra suikers om straks niet te vroeg in slaap te vallen waren ook wel welkom. Hij liep terug naar Rosie en gaf haar braafjes haar cola. "Alsjeblieft." Het was hem door zijn charmante gedrag nog niet eens opgevallen dat Adriana intussen ook was gearriveerd.

Natuurlijk, zuchtte Maxime toen hij in zijn ooghoeken Adriana zag binnenkomen. Hij had kunnen verwachten dat zij hier ook zou zijn. Hij keek even haar kant op als een soort van begroeting en stond toen op om vervolgens naar de dranktafel te gaan. Dit ging nog een lange feest worden. Hij pakte een glas waar hij wat wodka ice in gooide en draaide zich om terwijl hij steeds een slokje nam. Hij ging maar gewoon lol maken. Hij zag wel hoe het verliep.

'Thanks!' bedankte Rose Micael toen deze met de cola was teruggekomen. Er was dus wel een klein misverstand ontstaan, want nu had Alec verwacht dat zij wél nog iets was gaan halen. 'Be right back!' verontschuldigde ze zichzelf snel, waarna ze naar de dranktafel liep, iets alcoholisch uitzocht en het inschonk. Daar rekende Alecsander vast op. Al snel was ze bij de bank aangekomen, waar nu ook Adriana zat. 'Alsjeblieft!' zei ze, waarna ze het glas in zijn handen duwde en terugging naar Micael. 'Ben ik weer!' grijnsde ze.

Oh.. Micael snapte niet helemaal wat Rosie aan het doen was nu, maar oke. Misschien had hij het wel verkeerd begrepen of zo? Ach ja, het maakte niet uit want ze was toch al snel weer terug. "We moeten nog steeds Harry Potter afkijken, weet je nog?" Zei hij, om maar over iets te kunnen praten.

"O sorry!?!?!" riep Alec verward. Hallo wie ging er nou wel en wie niet drank halen? Als iedereen niets zei, wist hij het zelf ook niet meer. Maar al snel zag hij dat Rose naar de dranktafel racete en wat lekkers voor hem pakte. "Thank you Roseyy," zei hij liefjes. Maar vooral toen hij Adriana zag, ging Alecsanders hartje iets harder kloppen. "Hey babe," groette Alec Adriana en drukte snel een kusje tegen haar wang. Ze had een prachtig - kort - jurkje aan, die als gegoten zat. "You look absolutely stunning," fluisterde hij in haar oor en glimlachte.

Adriana grinnikte en gaf hem ook nog een discreet kusje. Dat verdiende hij wel, want hij was weer heel lief. "Already drinking?" Ze keek even naar zijn glas en lachte een beetje. Natuurlijk had ze er niks op tegen hoor! Ze had zelf ook wel zin in wat.

Maxime gooide zijn vodka achterover en bleef bij de tafel staan. Nu hij hier stond, had hij ook wel drankjes kunnen aangeven? Hij haalde zijn schouders op en at wat chipjes uit de bak die naast hem stond. Konden er niet meer mensen komen? Hij had zien om ze te halen, maar volgensmij wist niemand waar ze waren.