De woonkamer

Deze enorme woonkamer is prachtig ingericht met mooie stenen aan de muur, en een aantal loungebanken die in een open kringetje staan. De opening die naar de muur gericht is, kijkt zo tegen een spik splinter nieuwe flatscreen tv. Onder te tv staat een laag langwerpig kastje waar lampjes en plantjes op staan. In het midden van de banken staat een lage salontafel met een aantal bladen. Niet alleen is deze open kamer geweldig omdat er een grote tv hangt, ook is er naast de banken een kleine ruimte waar kussens en kleedjes liggen om je lekker op te warmen bij de open haard. Natuurlijk is er een mandje met hout te vinden, en een aantal zakken marshmallows.

Alec liep naar de bank en ging er met een plof op zitten. Er stonden al een aantal drankjes op de tafel voor de binnenkomers zag hij. Alecsander liet beide armen op de rugleuning van de loungebank rusten, en kon ook gelijk een stuk van de keuken zien. In deze ruimte was het al een stuk minder heet. De lichtjes waren aan, wat opzich niet onprettig was aangezien het buiten al zo donker was. En koud. Brrr wat was Alec blij dat hij niet lang in die kou hoefde te wachten op het vliegveld. Even schonk Alec een blik naar de drie personen in de hal.

Demian was de tweede die de woonkamer binnenstapte. Met zijn handen nog steeds in zijn zakken stond hij even stil middenin de kamer. Hij knikte goedkeurend. 'Ze hebben het wel mooi hier' merkte hij op. Hij was niet zo gewend aan luxe. Logisch, hij kwam uit een heel normaal gezin uit Canada. Hij liep richting de loungebanken en ging zitten op de bank tegenover Alec. Met zijn benen wat uit elkaar leunde hij achterover. Nu pas merkte hij hoe moe hij van de reis was geworden. Hij staarde naar het plafon, waar hij zag dat daar allemaal printjes op stonden. Hij glimlachte. Nee, dit was hij echt niet gewend.

No way dat Devynne haar koffers ergens liet staan waar ze er geen toezicht op had. Dan maar moeilijk doen. Toen Devynne eenmaal de woonkamer in liep zette ze haar koffers in een hoek. Ze liep richting de bank en plofte neer naast Alec. Het eerste waar haar hand naar greep was haar pakje sigaretten, waar ze er een uit haalde en aan stak. 'Mag je hier eigenlijk wel roken?', zei ze niet echt geïnteresseerd in het antwoord aangezien ze al een hijs nam.
Rustig liet ze haar ogen over de woonkamer gaan. Het was wel mooi, niets raars of bijzonders in haar ogen. Ze was ook tevreden als ze in een houten hutje zaten.

Eenmaal in de woonkamer plofte ze op een lege bank neer. ''Ik hoef niet mee te roken'' sprak ze beleefd tegen Devynne. Haar ogen gleden opnieuw over de kamer heen. ''Het is inderdaad mooi'' reageerde ze laat op Demain's opmerking. Ze waren thuis niet niet, ook niet arm. Ze hadden het goed en daar was ze dankbaar voor. Met de gedachte aan thuis pakte ze haar mobiel en stuurde ze haar vader een smsje dat ze veilig was aangekomen.

Demians voorhoofd vertrok zich in een lichte frons. Hij keek naar Devynne. 'Ja, wou net zeggen, ik heb buiten een hele mooie veranda gezien' zei hij, ietwat geïrriteerd. Hij was zelf net een half jaar gestopt met roken. Nouja, hij had nu een paar weken volgehouden en hij wou vooral niet weer opnieuw verslaaft raken.

"Yeah, it's nice here", reageerde Alec op Demian. Hij had gelijk, het was echt super mooi. "Volgens mij was het alleen toegestaan om bij de veranda te roken, but I'm not sure", zei Alec terwijl hij naar de sigaret van Devynne keek. Een sigaretje op z'n tijd was best lekker. "Of je moet bij de open haard gaan zitten, daar ruikt het sowieso al dood", voegde Alec er op een sarcastische toon aan toe. Alec stond even op, rende naar de keuken en bekeek van achter het raam snel de veranda. "Looks prettay", zei hij in zichzelf. Daarna pakte hij de bak met chips die op het aanrecht stond en ging weer terug zitten op zijn plek. "Chips iemand?", vroeg hij glimlachend en zette de bak op de salontafel neer.

Devynne fronste en haalde haar schouders op. 'Who cares', grinnikte ze. Ze stond op van de bank en ging in de kleermakerszit, zitten bij de open haard zoals Alec voorstelde. Ze tikte haar as af in de open haard en nam nog een hijs. 'Hmn, I want some'. Devynne bestond zo ongeveer uit een paar dingen; eten, roken, drank en slapen. Devynne kon de hele dag door eten maar ze kwam geen grammetje aan. Beter voor haar.
Devynne's ogen gleden naar buiten en ze kreeg opeens heel erg zin om te snowboarden. Maar dan moest ze eerst haar spulletjes op een veilige plek zetten.

"Het was niet serieus bedoelt hoor", zei Alec grinnikend. "Dus.. Met wie heb ik het genoegen om morgen ochtend lekker te gaan snowboarden?", vroeg hij nieuwschierig. Het maakte hem niet zoveel uit wie wel en wie niet, aangezien hij deze vakantie toch niet alleen zou gaan snowboarden. "Er is ook een stadion hier? Waar je kon zwemmen en schaatsen geloof ik. En waar je ook nog naar de sauna kon", dacht Alec hard op. Oh wat had hij zin in een potje ijshockey. Hij had het al jaren niet meer gedaan en het zou hem echt goed doen. Wat trouwens ook gold voor de sauna. Alec nam een handje chips en at die fatsoenlijk op. Echte Italiaans chipjes.. yummie!

Londen haalde verbaast haar wenkbrauwen op en fronste vervolgens. ''Ik denk dat wij er om geven, aangezien we dat net zeiden. Krijg manieren?'' Zo, duidelijk. Londen ging niet doen alsof ze alles goed vond en alles accepteerde. Ze hadden haar beleefd gezegd dat ze er last van hadden en ze had er niks mee gedaan. Toen Alec de chips op de salon tafel zette en begon te ratelen over activiteiten glimlachte Londen slechts. "Als ik wakker ben ga ik wel mee" zei ze grijnzend terwijl ze opstond. "Maar eerst ga ik een kamer uitzoeken" zoekend keek ze rond naar een trap. Of waren er ook kamers op de begane grond?

'Als ik de kamers kon vinden en mijn spullen kon uit stallen hadden we nu ook al kunnen gaan snowboarden', zei Devynne iets wat dromerig terwijl ze nog steeds naar de witte sneeuw staarde. 'Maar morgen ochtend is ook goed', zei ze met een brede grijns richting Alec alsof ze opeens uit haar droom werd geschud. 'Snowboard een van jullie?', vroeg ze aan Londen en Damian. Hoe meer mensen hoe beter. 'Ik ben trouwens echt toe aan een sauna..', mompelde Devynne terwijl ze nog een hijs nam. Ze vond vliegen vreselijk en een sauna liet haar vast een beetje relaxen. Plus, naked people. Altijd gezellig.

Devynne keek wat schaapachtig naar London. 'Calm your tits woman', grinnikte ze. Ze dacht dat er enkel in haar omgeving veel omhoog gevallen, gevalletjes waren. Maar hier waren ze dus ook. Oh well.
>Oh ik zag je post niet.

Door het geluid te volgen kwam Kylan terecht in de vermoedelijk de woonkamer en liep door de open deur heen. Hij trof daar een groep mensen aan die elkaar duidelijk al hadden ontmoet. 'Hoi,' zei hij ongemakkelijk. met zijn natuurlijke schorre stem. Het stond best wel raar, hij kende ze niet en ze waren volgensmij al diep in gesprek met elkaar of hij had het mis.

"Snowboarden" beaamde Londen afwezig terwijl ze op zoek ging naar een kamer. De opmerking van Devynne hoorde ze niet, wat waarschijnlijk een goed ding was. Toen Londen eenmaal de trap op liep kwam er een nieuwe jongen binnen. Ongemakkelijk stond hij daar, dat was duidelijk te zien. "Hee" riep ze nog terwijl ze verder liep. Ze ontmoette hem later wel, tenslotte woonde ze allemaal bij elkaar. Dat ging nog wat worden. Een lichte grijns stond op haar lippen.

- Gone -

Alec schrok een beetje van de plotselinge kwaadheid van Londen, en liet het maar rusten. Hij kon nog niet goed inschatten of ze op zijn hulp goed of slecht zou ingaan, dus zei hij er verder niets van. "In de hal zat geloof ik de trap", zei hij tevreden en beet op nog een chipje. Hij volgde hoe Londen opstond, en keek daarna weer naar Devynne. Oh what a rebel. Ondeugend type die meid. Vond Alec stiekem wel leuk, maar hij verborg het. "Ja ik snowboard, nu al bijna zo'n tien jaar", zei Alec op een enthousiaste toon. "En ja, de sauna lijkt mij ook heerlijk", kwam er achter aan. Alec draaide zich om naar de onbekende jongen die nu vlak bij de hal stond. "Hi", bracht Alec glimlachend uit en stak als groet zijn hand ietwat naar boven. Zijn kromme wijsvinger hing in de lucht, gevolgd door een slappe middel-, ringvinger en pink.

Devynne keek op toen ze een onbekende stem hoorde en zag een jongen in de woonkamer staan. 'Ohh, hee', zei ze met een glimlach. Devynne zocht waar ze haar peuk kon uitdrukken. Als ze het op het tapijt zou doen, zou miss London vast weer boos worden. Niet dat ze dat zou doen, maar de gedachte liet haar lachen. Uiteindelijk drukte ze haar peuk uit in de haard en sprong omhoog. 'Devynne', zei ze terwijl ze haar hand uitstak naar de nog onbekende jongen die er wat ongemakkelijk bij stond.

Kylan glimlachte even naar de groep mensen en liep toen iets verder de woonkamer in totdat hij bij een hoge tafel was waar hij tegen aan leunde. Zijn blik ging even kort over de verschillende types. Het waren wel de type mensen waar Kylan mee om kon gaan schatte hij. Hij was nooit moeilijk met vrienden maken, zij hadden eerder moeite met hem en zijn verschillende buien. Hij stak zijn handen in zijn zakken. Er moesten er vast meer komen, hij was dus niet de enige die niet op de afgesproken tijd hier waren. De sneeuw buiten trok zijn aandacht en hij keek dan ook aandachtig hoe de sneeuw naar beneden dwarrelden. Zijn staren werd gestoord door een meisje dat zich wou voorstellen. Hij pakte de hand aan: 'Kylan,' glimlachte hij en schudde de hand.

Devynne liep weer terug naar bank en pakte onder weg een enorme hand chips. Ze plofte weer naast Alec en keek even achterom naar Kylan, die daar nog steeds staat. Devynne wilde zeggen dat hij er best bij mocht komen zitten, maar ze had het veels te druk de chips in haar mond te proppen. Toen ze eenmaal alles in haar mond had zitten en haar handen aan de bank had afgeklopt gleden haar ogen naar het haar van Alec. 'Damn dude.. hoe krijg je je haar zo..', ze zocht naar de goede woorden terwijl ze haar hand uit stak naar zijn haar, 'hoog?'. Devynne grinnikte en voelde aan zijn huge hair.

Met zijn rechter been over de linker keek Alec naar zijn schoenen. Hij moest hier nieuwe kopen, dat was het enigste waar hij aan dacht. Even in gedachten verzonken sloeg Alec ook zijn armen over elkaar heen. Hij had behoefte om zijn jas ergens in een kamer te gooien, in elk geval zijn kamer. Zo wist hij alleen dat niemand er aan zou zitten. Toen Devynne naast hem plofte keek hij haar aan en moest grinniken om wat ze vroeg. "Eh..", brabbelde hij nogal verbaasd. "Gewoon je hand erdoor heen gooien en klaar is kees", zei Alec glimlachend en kon het niet laten om het te demonstreren. Met zijn hand gleed hij door zijn haar en keek daarna Devynne aan. "Wasn't that hard", zei hij met een knipoog. Van die chips had hij nu onderhand ook wel genoeg.

Devynne's mond hing een beetje open toen hij zijn hand door zijn haar haalde. Ploep het stond weer overeind. Damn that was hot, dacht Devynne terwijl er een kleine glimlach rond haar lippen speelde. 'Mag ik je haar spul lenen, zo wil ik mijn haar ook', grinnikte ze.
Devynne was nu ook wel toe aan haar kamer, spullen uit pakken. Snel keek ze naar de hoek van de kamer. Niet te missen die knal roze koffers. Devynne stond op van de bank en woelde nog een keer even snel door Alecs haar. 'Ik ga mijn kamer opzoeken.. als ik de weg vind in dit enorme ding'.

Kylan keek een beetje toe hoe Devynne met de nog onbekende jongen's haar aan het spelen was. Hij keek even omlaag naar zijn handen die staken in zijn spijkerbroek vol gaten. Het hoorde in de broek, maar hij vond het eigenlijk niks. Hij droeg hem alleen omdat hij lekker zat. Hij had liever een joggingsbroek aangedaan tijdens de vliegreis, maar om zo aan te komen. Hij wou een goeie indruk achter laten, hij hoopte dat hij die wekte. Hij gaf zichzelf een zetje van de tafel af en nam plaats op één van de vele barstoelen aan tafel.

"Sure, ik zal je in de ochtend wel helpen om je haar zo in model te krijgen", grapte Alec en keek naar het haar van Devynne. Ze zouden zeker wel vijftig potten wax en gel nodig moeten hebben om haar haren omhoog te krijgen. Devynne had te lang haar!? Alec grinnikte toen ze haar hand door zijn haar liet gaan en volgde met zijn ogen hoe ze opstond. "Als je verdwaalt in dit doolfhof roep je maar eh?", zei hij terwijl er nog een aantal chipjes in Alecs mond verdwenen. Hij had er genoeg op, maar hij moest wat tegen de eventuele verveling. Snel nam hij een kijkje op zijn iPhone, en draaide zijn hoofd daarna naar de jongen die Kylan zou heten. "Wil je niet op de bank zitten? Hij zit lekker hoor", stelde Alec voor. Hij vond het ook zo naar om de jongen alleen te laten zitten, zo alleen. Zelf haatte Alecsander het om alleen te zitten, maar vooral alleen zijn vond hij kut.

Kylan had geen problemen mee om aan de tafel te zitten, het was niet heel erg ver van de bank af. Toch besloot hij op de bank plaats te nemen. 'Ik hoop dat hij lekker zit,' glimlachte hij en stond op van de stoel om vervolgens op de bank plaats te nemen en iets onderuit gezakt te gaan zitten. Hij bekeek de jongen even kort, zijn haar zat inderdaad hoog, maar die van Kylan zat ook niet bepaald laag. Hij hoopte wel dat hij in hier dichtbij gel kon halen, zonder zou wel een ramp zijn. Hij gaapte even kort door de lange vliegreis, het scheelde ongeveer 6 uur van waar hij vandaan komt. Hij hoopte niet op een erge jetlag morgenochtend.

Demian keek naar de jongen die binnenkwam. Hij had al gehoord dat zijn naam Kylan was. Hij leek hem wel aardig. Zonder zijn handen uit zijn broekzakken te halen stond hij op. Hij liep naar de bank waar Kylan in zat en liet zich naast hem op het zwarte leer zakken. 'Demian' Zei hij, terwijl hij met een licht glimlachje zijn hand naar hem uitstak.

Kylan keek op van de jongen die naast hem kwam zitten en zijn hand uitstak. 'Kylan,' zei hij terwijl hij zijn hand schudden. Hij gokte dat hij zijn naam net wel had gehoord, omdat hij ook in de kamer was. Hij liet Demian zijn hand weer los en glimlachte terwijl hij weer een stukje onderuit ging zitten. 'Waar komen jullie vandaan?' vroeg hij in het algemeen aan de twee jongens die om hem heen zaten.

Demian ging ook wat meer onderuit zitten en stak zijn rechterhand weer in zijn broekzak. 'Canada' antwoordde hij op Kylan's vraag. Hij moest weer denken aan waar hij had gewoond, aan zijn ouders en zijn jongere broertje. Gek genoeg verlangde hij niet om ze weer te zien. 'Jij dan?' Vroeg hij aan Kylan. Hij hoopte vurig dat hij ook snowboarde.