Kamer van Maxime

Maxime probeerde haar weer te zoenen, maar ze trok haar hoofd naar achteren en verbrak de zoen. 'Wat is er nou?' vroeg hij zeurderig en sloot zijn ogen even. Hij wou geen moeite, gewoon een fijne nacht beleven en morgen lekker uitkateren.

Hoezo was zij het nou weer?! Adriana raakte helemaal in de war door hem. En dat vond ze niet leuk.
"Ik dacht dat-" Urgh, eigenlijk had ze helemaal geen zin meer om het uit te leggen. Wat dééd ze hier eigenlijk?! Compleet in de war stond Adriana recht en raapte haar kleding bij elkaar. Misschien had ze toch beter naar haar broer geluisterd en minder op zoek gegaan naar scharreltjes. Het maakte haar niet meer gelukkig, niet zoals vroeger.

Maxime stond na haar op en pakte haar arm vast. 'Ga niet weg,' zei hij en maakte een pruillip: 'Ik dacht gewoon, ik bedoel...wil je dit wel?' Hij zuchtte even en probeerde recht op te blijven staan. 'In de taxi was het veel anders,' bekende hij.

Adriana haalde haar schouders op. Men moest haar nu geen moeilijke vragen gaan stellen, want haar hersens lagen zo'n beetje stil. "Ik weet het niet. Ik ben moe." Bracht ze als een verloren schaapje uit. Natuurlijk had ze dit in het begin wel gewild, heel graag zelfs, maar nu wist ze het niet meer.

'Oke,' antwoorde Maxime dood en liet haar arm los. Ze zocht het maar uit, ze mocht hier slapen van hem. Dus als ze dat wou dan bleef ze maar. Hij zuchtte en draaide zich om naar zijn koffer waar hij een joggingsbroek uit haalde. Hij plofte op zijn bed en verwisselde zijn spijkerbroek voor zijn favoriete joggingsbroek.