Kamer van Pamela en Micael

Micael kleurde een beetje rood toen Pamela daar opeens in haar ondergoed stond.. En er ook nog eens fantasitsch goed uitzag. Hij wist dat hij dat beeld niet zou kunnen vergeten en er de hele vakantie aan zou terugdenken. Hij had het weer eens getroffen met zo'n kamergenote. Tjongejonge.
"Zou ik me ook omkleden of..?" Vroeg hij toen. Meisjes wisten dat soort dingen toch altijd beter, niet?

Pam draaide zich om, met een oogpotlood tussen haar lippen. Nogmaals nam ze hem op met haar ogen, en knikte. "Ja, heb je niet een leuk colbertje?" Hij zou het vast te warm vinden, maar het was wel mooi! En daar gaat het toch om? Opnieuw draaide Pam zich om naar de spiegel. Rustig ging ze verder met het doen van haar make up, gevolgd door het stijlen van haar haren. Ze kamde haar haren naar één kant, en zette het vast met schuifspeldjes.

"Ik geloof het wel!" Micael sprong meteen op en liep naar zijn netjes ingetaste kledingkast. Hij had wel ergens een colbert liggen, toch? Aha, ja! Keurig op een kapstok nog wel. Hij trok hem gelijk aan en was verbaasd over hoe goed hij er eigenlijk uitzag. Hello there, handsome!

"Looking fiiiiine," zei Pam met een extreem Amerikaans accent, waarna ze een tasje pakte en daar haar geld, ID, blablabla in deed! "Okay, I'm ready to go." Ze liep naar de deur en legde haar hand op de deurklink. Dat had ze toch aardig snel voor elkaar gekregen! Sowieso deed ze nooit lang over klaarmaken. Lichtelijk nerveus over haar uiterlijk was ze deze keer wel, aangezien ze zich niet vaak in een jurkje vertoonde.

Micael grinnikte en nam ook even zijn portefeuille van het nachtkastje, en stak hem zorgvuldig in zijn achterzak. "Je ziet er ook prachtig uit, Pamela. Ik wist wel dat een jurkje de goede keuze was." Duh, Italiaanse keuze is altijd goede keuze.

"Noem me please Pam," smeekte Pam. "En dankjewel!" Ze haakte haar arm in die van hem, en liep met hem de gang over. "We gaan een prachtig avondje beleven, okay? Niet denken aan die ex chick van je, die is verleden tijd." Pam had er echt verschrikkelijk veel zin in!

"Oh ok, sorry Pam!" Micael deed de deur voor haar open en samen liepen ze vervolgens naar beneden. "Ik doe mijn uiterste best, believe me." Verzekerde Micael haar. Hij bedacht zich maar dat hij best een taxi kon bellen, want ze waren beide niet gekleed om door de kou te gaan wandelen. Gelukkig waren Italiaanse taxi's vrij snel ter plaatse.

(waar gaan we topicje maken? doe jij maar maken hahaha c: )

_______________________________________________________________________________________________________________________________________________


Micael had Harmony maar meteen mee naar zijn kamer genomen, want hij wist niet of zij wel een kamergenoot had die er wel was of zo. En tot zijn eigen opluchting was Pam er inderdaad niet. Ze was vast weer gaan clubben of zo. Ja, dat dacht hij wel. Eenmaal binnen, liet hij haar maar weer los en gooide zijn nu overbodige kleding op de stoel in de hoek.

Ze keek de kamer rond. Goh, hij leek niet echt op die van haar en Nate! Wel leuk though. Net als Mica begon ze haar overtollige warme kleding uit te trekken en legde alles op een stoel. Het enige nadeel daarvan was dat ze nu niet wist waar ze zou gaan zitten! Dus bleef ze maar staan en keek naar Mica. Hij zou er wel wat op verzinnen, en het was sowieso heel leuk om naar hem te kijken.

(Ennn mama is weer beneden dus ik antwoord Luke nog even en dan ga ik :f)

Micael ging maar op zijn bed zitten, aangezien er niet veel andere zitplaatsen waren in de kamer. Hij keek stilletjes naar Harmony en wachtte tot ze erbij zou komen zitten. En anders zou hij het wel vragen, of zo. Hij was nu toch al minder verlegen dan eerst.

(ahah wow dat wordt hier wel ingewikkeld! Maar we gaan morgen wel gewoon verder oke bonbon?)

______________________________________________________________________________________________________________________________________________

Terwijl Pamela de deur aan het opendoen was, leunde Micael tegen de muur aan en keek zwijmelachtig in haar rightig. "Pam.." Fluisterde hij opeens. "Pammie? Pampam?" Met zijn vrije hand vriemelde hij aan haar middel. "Je bent echt mooi.. Echt mooi."

Pam keek glimlachend op zij. "Dankje, Micael!" Gewoon mee babbelen. Soepeltjes maakte ze zijn hand los van haar middel, maar hield ze die wel vast. Daarna liep ze de kamer in, en sloot de deur zachtjes achter hen. Ze zag hoe hij op zijn benen heen en weer stond te zwaaien, dus besloot ze hem te helpen met zijn colbertje uittrekken. "Eerst de ene arm, dan de ander!" zei ze, alsof ze tegen een kleuter praatte.

Micael luisterde braafjes naar wat Pamela hem opdroeg. Eerst de ene arm en dan de andere.. Kon hij niet gewoon zo in bed gaan liggen en slapen tot in de eeuwigheid? Dat leek hem een veel beter plan!

"Lukt de rest van je kleding je wel zelf?" vroeg Pam. Ze zou het niet erg vinden om hem verder te helpen met uitkleden, maar als hij het zelf kon, was het net zo makkelijk! Ze ging op de rand van haar bed zitten en schopte haar hakken uit. Foei, wat deden die dingen pijn!

Micael prutste aan zijn rits en kreeg hem na een tijdje nog open ook. Maar zijn hoofd draaide zo erg dat hij vanzelf al op zijn bed viel. En was zo zacht en warm en perfect! Hij bewoog lekker niet meer. Slaaaap....

Pam stond glimlachend op, trok de dekens over Micael's lichaam heen en streek de haren uit zijn gezicht. Hij was echt mooi - anders dan de jongens thuis, vanzelfsprekend, maar prachtig!

Micael maakte wat tegensputterende geluidjes, maar bij nader inzien was het toch knusser onder de dekens.

Grinnikend liep Pam terug naar haar bed, trok rustig haar jurkje en bh uit - Micael sliep immers toch nu - en trok een oversized t-shirt aan als slaapshirt. "Slaap lekker, Micael."

Micael lag lekker te slapen, totdat hij de volgende ochtend opeens wakker werd met een verschrikkelijke kater natuurlijk. Oh nee. Wat had hij nu weer gedaan! Na een halfuurtje stil te liggen, besloot hij dat het misschien toch beter was om zich eens te gaan opfrissen. Zijn hele mond voelde droog aan, zijn ogen deden pijn en bij de minste beweging was die lelijke hoofdpijn er al weer. En zo duurde het dus ook een tijdje voor hij goed en wel zijn viezige kleding uit had en met een nieuwe outfit en zijn badkamerspulletjes naar de badkamer kon gaan.
Hij dronk echt nooit meer hoor! Nooit! Dit was verschrikkelijk.

______________________________________________________________________________________________________________


Micael klopte op het stukje bed naast hem. "Kom kom, sneeuwmeisje," Grinnikte hij. Nee echt, de bijnaam was definitief nu hoor!

Ze ging naast hem zitten, niet al te dicht tegen hem aan omdat ze niet wist wat ze nu zouden gaan doen. "Ben je niet bang dat je bevriest?" zei ze vrolijk.

(maak die streep eens iets korter, hij rekt mijn hele beeld uit! :c)

(Oh oei, ik heb een breed scherm hahaha sorry!)


"Nee, ik vertrouw je wel al wat meer nu." Antwoordde Micael met een grijns. Nu ze hier opeens waren, leek het alsof zijn verlegenheid opeens weer terug was gekomen en hij durfde dus ook niet goed meer initiatief nemen. Initiatief voor wat eigenlijk?

"Dat is mooi," zei ze glimlachend en ze pakte zijn hand vast. "Dan kan ik dit gewoon doen!" En met die blije woorden kuste ze hem, niet eens op zijn wang dit keer. Ja, ze was toch wel wat gaan verwachten nu ze die Italiaanse passie in de sneeuw had gezien!

Micael keek verwonderd op, maar tegen die tijd zaten haar lippen alweer tegen hem aan. Op zich was het wel een opluchting dat Harmony deze keer de touwtjes in handen had genomen. He liked it.