Pizzeria D'Alessio Franco

"Maar die heb ik zelf betaald," Micael pruilde als een zielig jongetje. Hij was niet op één bepaald iets aan het doelen of zo, hij vond het alleen wel een leuk grapje.

"Nee, dan is het ook niet echt van een beloning.." Ze dacht weer na. Wat zóú hij nog meer willen behalve zijn fruitshakes? "Ik weet het echt niet. Je bent in goed gezelschap, je hebt gegeten, gedronken, je bent weer warm.. Wat dan wel?" Ondertussen dronk ze gretig van haar milkshake, dit keer wel uit het rietje. Dat praatte wat makkelijker dan zo'n glas aan je lippen.

Micael haalde zijn schouders op en ging maar wat sneller drinken. Hij moest die tweede ook nog op..
"Ik zei maar wat hoor. Misschien bedenken we later nog wel iets voor mij!" Stelde hij voor.

"Deal," zei ze opgewekt. Man, ze was echt slecht in dingen verzinnen! "Ben je nu aan het veranderen in een sneeuwjongen?" vroeg ze geamuseerd, toen ze zag hoe snel hij zijn ijskoude milkshake naar binnen klokte. Dat zou leuk zijn, dan was ze niet meer de enige ijskast!

Micael schudde zijn hoofd terwijl hij als een gek aan zijn rietje zoog. "Nee hoor! Ik ben nog steeds warmbloedig!" Hallo zeg, hij ging heus niet van team overstappen!

"Awh, dan ben ik nog steeds een eenzame sneeuwpop!" zei ze pruilend. Aan de andere kant was het wel leuk dat Mica zo van de zon was terwijl zij thuishoorde in de sneeuw. Gecombineerd waren ze vast een awesome superheldenteam geweest!

"Ja, dat ben je. Niet te dicht bijkomen hoor, anders smelt je door mijn heetheid." Eh.. Ja daar gingen de dubbelzinnige opmerkingen weer. Oeps.

Harmony grinnikte bij de implicaties van die zin. "Je blijft maar van dat soort dingen zeggen he?" vroeg ze plagerig. "Ik denk dat ik al weet wat voor beloning je krijgt!" Haar shake was nu eindelijk op, en dat vond ze best heel jammer want hij was echt lekker geweest. Ze weerstond de verleiding om het glas uit te likken en keek daarom maar toe hoe Mica zijn overdose aan fruitshakes wegwerkte.

"Eh, ja. Ik blijf er maar mee in mijn hoofd zitten." Hallo, minder praten en meer drinken! Anders zat hij hier morgenochtend nog. Maar toen Harmony uitriep dat ze haar beloning wist, liet Micael zijn rietje weer los en keek haar nieuwsgierig aan. Do telllll!

"Ah, dus daar zit je al de hele tijd aan te denken!" grapte ze. Ze keek geamuseerd toe hoe hij verder dronk. Wanneer waren die dingen nou eindelijk op? "Ik ga het niet vertellen hoor, het is een verrassing! En je krijgt hem pas buiten!" zei ze giechelend. Echt een goed idee had ze nu bedacht, ze wist het zeker.

"Oke oke!" Nu ging Micael zelfs nog sneller drinken. Gelukkig had hij een sterke maag en zou hij niet misselijk worden of zo. Daar hadden ze toch geluk mee!

"Pas op, straks krijg je nog een glijbaan in je buik!" plaagde ze hem. Dat zei haar moeder vroeger altijd als ze teveel ijsjes at. Niet dat ze het ooit had gemerkt, maar zij was dan ook een sneeuwmeisje. Ze zou het waarschijnlijk niet eens doorhebben als haar hele binnenste bevroor! Het was wel fijn dat hij opschoot met drinken, ze kon niet wachten om hem zijn beloning te geven. Zou hij het leuk vinden?

Luid slurpend maakte Micael de tweede milkshake ook leeg. Whooo! Nu zat hij toch écht wel vol hoor! Ongeduldig riep hij de ober weer, deze keer om wel netjes te betalen.
"Let's go!" Hij stond vrolijk op, trok zijn hele sneeuwuitrusting weer aan en wachtte ongeduldig op Harmony.

Yay, hij was klaar! Niet dat ze het zo erg had gevonden om hier te zitten en naar hem te kijken, maar toch. Snel trok ze haar winterkleding weer aan en stond op. Nu snel naar buiten voor le verrassing!

Micael liep als eerste naar buiten, en gleed bijna uit op de gladde stoeprand. Wauw zeg, wat was hij weer handig vandaag! Intussen was het al volledig donker geworden en het enige licht kwam uit de leuke huisjes langs de weg. Straatlantaars hadden ze hier precies nog niet uitgevonden.

Harmony kwam achter hem aan, stiekem wel een beetje blij dat ze weer naar buiten mocht, de sneeuw in. Ze zag niet dat hij uitgleed, maar ging wel bijna zelf neer op haar snoezige gezichtje! Ze peipte van schrik maar gelukkig kon ze zichzelf nog net staande houden. "Man, het is wel glad hier he," mopperde ze. Dat was echt het enige dat ze niet kon waarderen aan sneeuwland.

Micael keek achterom en gniffelde. "Ja.. Ik lag er ook al bijna! Gevaarlijke boel hier!" Lachte hij, een beetje hoofdschuddend. Hij wist niet precies wat die verrassing nu was, dus deed hij maar net of ze terug gingen. Ja toch? "Ik denk dat het die kant op is.."

"Als jij het zegt." Zelf had ze echt geen idee, maar Mica was Italiaans dus hij zou het wel weten toch? Alsof er niets aan de hand was begon ze de aangewezen kant op te lopen. Beloning? Waar? Hij mocht haar net ook de hele tijd plagen, nu was zij aan de beurt!

Micael begon ook maar te stappen en vroeg zich af of die beloning nu kwam of niet. Zou hij ernaar vragen? Dat was ook zo stom nu! Dan wist ze dat hij ontzettend nieuwsgierig was! Maar dat was hij dus ook echt..

Harmony deed net alsof ze niet wist dat hij nu waarschijnlijk op zijn beloning zat te wachten en liep vrolijk naast hem verder. "Mooi weer he?" zei ze op volkomen onschuldige toon, alsof ze zich van geen kwaad bewust was.

Hoezo mooi weer?! Het was steenkoud! Micael knikte echter, alsof het inderdaad mooi weer was. "Het is ineens wel snel donker geworden hè." Mompelde hij.
HALLO VERRASSING?!

"Ach ja, dat heb je wel eens," zei ze, nog steeds de vermoorde onschuld spelend. Toen ze echt al halverwege waren besloot ze het wel genoeg geweest. "Hey Mica.. Wilde je die beloning nog hebben?" vroeg ze raadselachtig.

Micael had bijna iets uitgeroepen dat op eindelijk leek, maar hield zich nog net in. "Ja!" Antwoordde hij toch wel snel. "Ik dacht al dat je me zou belazeren!"

Hij was wel heel blij dat hij niet meer hoefde te wachten zeg! Last-minute veranderde ze haar idee om een sneeuwbal naar hem te gooien (als afkoeling voor zijn heetheid!) en stond stil. "Dat zou ik nooit doen, en al helemaal niet nadat je me chocoshakes en pizzas hebt gevoerd!" zei ze lief. "Okay, blijf staan, en ogen dicht, ja?" Het was waarschijnlijk wel weer heel voorspelbaar, maar dat vond ze niet erg.

(omg Kimmie ik moet gaan mama is boos en ik zit al de hele dag iglfjgdflkjglkj ik haat mijn leven. Maar ik spreek je morgen weer okay? <333)

Micael vertrouwde het niet helemaal, maar deed toch braaf wat ze vroeg. Het zou vast wel een leuke verrassing zijn, ja toch?


(okeeey!)