De blauwe piste

Dit is een makkelijke piste. Als je het skiën al onder de knie hebt is dit een goede piste, wat ook geldt voor snowboarders. Vooral beginnende skiërs en/of snowboarders zijn hier te vinden, die net van de groene piste af komen.

Demian zet zijn vrije voet op het snowboard en gleed langzaam van de helling naar beneden. Hij keek even naar achter, naar de skilift waar hij net uit was gestapt. Het was hier anders dan in Canada, maar niet minder mooi. De sneeuw wat dik en zacht hier bovenop de berg, perfect om te snowboarden. Hij zette zijn rechtvoet goed op het board. Hij trok één van zijn handschoenen uit en maakte daar zijn voet mee vast. Hij stopte zijn hand weer in zijn dikke handschoen, waarna hij ze beide weer in de zakken van zijn donkerblauwe skibroek liet glijden.

Maxime zette zijn bord aan de grond en zette zich af aan het stoeltje waardoor hij uit de lift gleed. Een stukje verder, naast meerdere boarders, plofte hij neer en plaatste zijn bord voor zich neer. Hij legde zijn rechtervoet in de binding en klikte hem vast. Hij moest weer even inkomen met snowboarden, de laatste jaren nam hij meer zijn ski's. Zijn vrienden thuis waren allemaal skiërs. Hij bleef zitten wachten totdat een groep kinderen van de blauwe piste af waren, zodat hij er af kon gaan.

Misschien ietwat onhandig met zijn benen bewegend, kwam Demian voor Maxime staan. Hij haalde zijn handen uit zijn zakken en stak zijn hand naar hem uit. 'Opstaan! Ik wil naar beneden' zei hij met een glimlach. Met zijn linkerhand trok hij zijn muts nog iets verder over zijn oren. Echt warm was het niet.

Maxime deed snel nog even zijn skibril omhoog op zijn muts en pakte zijn hand aan. 'Jaja, chill.' Hij lachte even en trok zich aan zijn hand omhoog: 'Ik hou niet zo graag van kinderen aan snowboarden.' Hij leunde wat naar rechts zodat hij om Demian heen kon gaan en draaide een bocht. 'Laat maar wat zien met je grote mond,' zei hij lachend en glimlachte.

Demian knikte even. Kinderen en snowboarden tussen andere mensen, dat was geen goede combinatie. Hij lachte even. 'Kom maar op' zei hij tegen Maxime. Hij maakte een bocht en kwam zo op het snuine gedeelte van de piste. Hij was niet zo stijl, dus eerst ging Demian z'n 50 meter vooruit, waarna hij pas begon met kleine bochtjes maken.

Maxime volgde hem de eerste deel waar hij ook alleen maar rechtdoor ging en ging toen iets sneller waardoor hij naast Demian kwam te snowboarden. Hij maakte een kleine sprong zodat hij met zijn andere been voor kwam te staan en ging zo verder. Hij moest goed uitkijken voor de beginners die hier kwamen.

Demian keek even opzij, waar Maxime naast hem boarde. Ze waren nu ongeveer op de helft van de piste. Hij ging wat meer door zijn knieën, waardoor hij meer vaart kreeg. Behendigt boarde hij langs wat mensen heen. Het was echt niet te geloven hoe langzaam ze op de blauwe piste gingen.

Maxime leunde wat meer op zijn frontboard en maakte zo vaart om wat mensen in te halen en maakte een scherpe bocht naar links. Ze waren nu al bijna bij de lift beneden waardoor je weer omhoog komt naar dezelfde piste. Het gaf hem zoveel adrenaline om lekker hard te scheuren op de piste met zijn board.

Demian zag de lift alweer. Hij fronste even. Hij haatte het om altijd in die lift te moeten zitten, inplaats van te kunnen snowboarden. Hij maakte een bocht om een stel kinderen heen en tot zijn grote vreugde had hij toen vrij baan. Niet dat ze niet bijna beneden waren, maargoed. Hij leunde nog wat naar voren en stopte met bochtjes maken.

Maxime liet zijn bord gaan en leunde zelf nAar achteren, zodat zijn voorkant om hoog ging staan. Hij pakte zijn bord vast aan de achterkant. Snel voordat de lift naderde, deed hij zijn bord weer goed en stopte voor de poortjes waar hij zijn kaartje tegen het poortje aan deed zodat hij weer de lift in kon.

Ongeveer tegelijk met Maxime stond Demian voor de poortjes van de skilift. Hij keek even bedenkelijk. 'Wie was eerst?' vroeg hij, waarna hij Maxime's kan op keek. Het poortje las het kaartje dat in zijn jas zat en hij zette zich met zijn handen af aan de stang. Het was heel rustig, de skiklasjes waren net weer weg, dus hij schoof meteen tegen één van de hekjes aan.

'Eerlijk gezegd heb ik daar niet op gelet. Was dit een wedstrijd dan?' vroeg Maxime zich af en maakte zijn achterste been los voordat hij tegen het poortje aan ging staan. Toen het open ging, liet hij zich eraf glijden en wachtte tot hij kon gaan zitten.