De bakkerswinkel

Hier kan je broodjes en verse jus d'orange halen, die heerlijk zijn. Als je niet wilt dat je de oude broden moet kopen, wees dan vooral vroeg bij de bakker. Deze bakker is erg populair in het kleine dorpje, en je kan er ook gewoon zitten om een gebakje op te peuzelen of om wat lekkers te drinken.

Adriana was de volgende ochtend vroeg opgestaan en verlangde naar een heerlijk puddingbroodje. Mét chocolade! Delizioso!
Nadat ze besteld had, ging Adriana aan een tafeltje zitten bij het raam. Het was koud buiten, echt koud, dus moest ze eerst nog haar jas, sjaal, muts, handschoenen, tweede sjaal, ... uittrekken, alvorens ze echt kon gaan zitten. Dat was dan ook het enige dat ze echt haatte aan winter. Ze hield van haar kleding, dat was het probleem niet, maar telkens dat aan-en weer uitdoen. Daar werd ze toch lastig van!

Net toen Adriana haar tweede tasje koffie wilde bestelde, belde weer iemand op haar mobieltje. Het vrolijke deuntje van Like a Virgin luidde door het kleine bakkerszaakje. Adriana moest telkens weer lachen om haar eigen ringtone. Enkele jaren geleden hadden haar twee beste vriendinnen hem voor haar geïnstalleerd op haar oude mobiel. Net nadat ze voor het eerst met iemand naar bed was geweest... Dat maakte het natuurlijk extra grappig. En sindsdien had Adriana hem niet meer veranderd. Ook toen ze haar splinternieuwe iPhone had gekregen, zette ze weer trouw het liedje van Madonna als ringtone.
Na even binnensmonds gegrinnikt te hebben, nam Adriana och maar op.
"Goodmorning, gorgeous!" Hoorde ze meteen aan de andere kant van de lijn. Adriana rolde met haar ogen, maar toch lachte ze gevleid. "Morgen, Mattie."
Het was Matteo weer. Hij had haar enkele maanden beloof om haar nog eens uit te nodigen nu hij zijn eigen plek had in hartje Milaan. En nu Adriana wat dichter in de buurt was, wilde hij concrete plannen maken.
"Hoe is het daar? Ben je al op de piste geweest?" Vroeg hij met een licht spottende ondertoon. Adriana was dan ook niet meteen het sportieve type, maar goed. Ze liet zich natuurlijk niet doen. "Nee, ik ben op het moment van mijn ontbijt aan het genieten. Maar zodra Mic wakker is, ga ik die piste op." Ze hoorde gegrinnik en moest zelf ook een beetje lachen. "Veel succes ermee, meid." Adriana zuchtte lichtjes. Succes zou ze vast wel nodig hebben, al gaf ze dat niet graag toe. "Waarvoor belde je?" Vroeg ze. Matteo schraapte zijn keel en nodigde haar vervolgens weer uit om iets te komen drinken in zijn nieuwe flat. Adriana kirde van plezier. Natuurlijk wilde ze dat! En zo spraken ze dan een datum af.

Nog nooit had Alec zo vroeg in de ochtend op gestaan voor een lekker broodje. Maar aangezien hij een aantal geleden in Milaan was en hoorde dat deze bakkerij bekent stond als de lekkerste bakkerij van noord Italië, wilde hij de gok wel wagen. Eindelijk binnen gekomen vanuit de vreselijke kou die in je huid sneed, was Alec blij dat hij in elk geval zijn handschoentjes met dat gekke patroontje aan had gedaan. Toen hij zich omdraaide bij de kassa met een cappuccino en een warm groot croissantje, besloot Alec maar bij een donkerharig meisje te gaan zitten. Of het nou licht bruin was of donker blond kon hij niet zo goed zien vanaf deze afstand, maar wat Alecsander wel wist was dat de winkel steeds voller werd met mensen en dat een plekje zoeken steeds minder makkelijk werd. Toen Alecsander zag dat het meisje plotseling met een mobiel in haar hand zat en iemand zat te bellen, twijfelde hij. Het was of de oude vrouw die sowieso al de hele tafel in haar eentje in beslag nam, of het meisje. Met grote passen liep Alec naar het meisje en keek haar aan toen hij voor haar stond. "Would you mind if I.." vroeg hij met een warme stem en wees naar het stoeltje dat tegenover haar stond.

Adriana was druk bezig geweest met de nagels van haar vrije hand te inspecteren, terwijl Matteo oninteressante details van zijn nieuwe job aan het vertellen was, toen er opeens een warme stem haar afleidde. Ze keek op en glimlachte breed, knikkend en wijzend naar de lege stoel. Hallo zeg, dit snoepje kon ze niet laten schieten omdat Matteo's nieuwe baas een gouden horloge droeg van het merk whatever. Ze brabbelde snel dat ze moest afleggen en deed dit ook meteen, terwijl Matteo nog in de helft van zijn zin zat.
Adriana had begrepen dat de jongen Engels sprak, en probeerde dan ook haar beste Engels voor hem uit de kast te halen. Maar de uitspraak bleef moeilijk.
"My name is Adriana, I'm here on the.. the chalets things."
Oke dat ging niet helemaal goed, maar ze mocht niet laten merken dat ze zich een beetje schaamde!
"You too?" Vroeg ze met een poeslief glimlachje.

Alec glimlachte toen hij de stem en vooral de zin van het meisje hoorde. Oh how cute, ze was vast Italiaans. "Eh yeah the chalet, it's organised by La Via Lattea itself, isn't it?" vroeg Alec met zijn Britse accentje. Het was zo leuk om allerlei verschillende mensen te leren kennen. Pamela uit Amerika.. En Devynne die uit Frankrijk kwam. Alec zette zijn bordje en drinken op tafel en ging zitten. "Uhu I'm also staying there," zei Alec daarna. Hij probeerde met moeite zijn handschoenen uit te trekken, en legde die daarna naast zijn ontbijtje. Ook zijn jas werd ietsjes naar beneden geritst waardoor je alleen zijn witte gebreide vest kon zien. Er zaten allerlei bruine patroontjes op, en het leukste waren nog die touwtjes met van die houten klompjes eraan vast. "Brrr, it's warm in here," voegde Alec er koeltjes aan toe.

Hij sprak een beetje snel en met nogal een accent, waardoor Adriana moeite had met het verstaan van zijn Engels. Maar dat ging ze natuurlijk niet laten merken! Ze knikte alsof ze alles had verstaan. Gelukkig kon ze een beetje acteren zeg.
"Yes, very cold outside.." Lachte ze vrolijk, half gebarend naar haar berg van winteraccessoires.
"So where are you from? America? Or England?" Hallo zeg, ze had al wel eens een Amerikaans vriendje gehad, maar die had ook Italiaans gekund, wie weet had ze er nu één van Engeland te pakken! Dat zou leuk zijn. Gewoon.. Omdat het eens wat anders was. En waren die Engelsen ook niet super beleefd en galant? Dat wilde ze wel eens zien!

Met grote ogen en een glimlach keek Alec naar alle spullen die het meisje had opgestapeld. Bij het idee dat het waarschijnlijk als veertig graden voelde met al die dingen op je lichaam en hoofd was Alec al blij dat hij het warm genoeg had met een mannelijk zwart sjaaltje en handschoenen. "I'm from England," zei Alec knikkend. Het vieze natte hondenweer dat daar elke dag weer verscheen maakte dat Alec al snel wilde reizen nadat hij klaar was met school. "You know, the rainy weather, Queen Elisabeth, the Big Ben," noemde hij op. Alec pakte zijn drankje en nam er een aantal grote slokken van. Ook waren er al een aantal happen uit zijn croissantje verdwenen in zijn mond.

Bingo! Hij was zelfs van Londen! Adriana glimlachte breed. Dit was precies wat haar hartje op dit moment begeerde. Matteo en zijn flat in Milaan was ze al lang weer vergeten.
"I'm from Roma. You know, Colosseum and," Ze grinnikte even. "Other Roman stuff." Ze was zelf niet echt zo geïnteresseerd in heel dat cultuurgedoe. Het was voor haar veel makkelijker geweest als ze in Milaan had gewoond, want dat was de echte modestad. En aangezien ze verder wilde als model..
"The Italian breakfast, you like it?" Vroeg ze speels, wijzend naar zijn restje croissant. Niet dat croissants Italiaans waren, maar dat was bijzaak, ja toch?

"Aaha Roma. I guess it must be very nice to live there," zei Alec. Rome oh my god. Dat was zo'n leuke stad, dacht Alec. Ookal was hij er nog nooit geweest, hij was nu al enthousiast over die stad. Toch vond hij het niet verkeerd om in Torino te zitten. Twee uurtjes van Milaan weg. En hier waren de pistes goed en zat er ook nog eens een stadium vlak bij met allerlei snowboard zalen en schaatsbanen. "Yeah it tastes good, and the coffee is also very tasty." Alec haalde zijn neus op en bekeek de mensen die in de rij stonden, die veel groter was dan toen hijzelf voor de kassa stond. "And the people are nice, friendly and they're cozy," zei Alec glimlachend. En hij was nog niet eens over Italië in het algemeen begonnen.

Adriana knikte. Vriendelijke mensen? Natuurlijk! Kijk maar eens hoe vriendelijk zij zelfs was. Vriendelijker kon haast niet, joh!
"You do.. Snowboard? Or skiing?" Vroeg ze toen. Aangezien ze zelf nog nooit op een snowboard had gestaan, en ze niet de hele dag bij haar broer wilde rondhangen, kon hij haar misschien wel.. Iets leren. Je wist maar nooit! Stiekem hoopte ze dus alvast dat hij ook aan snowboarden deed.

"I'm a snowboarder for about.. ten years or so," zei Alecsander tevreden. "And how about you?" vroeg hij erna op een geïnteresseerde toon. Als zij zelf ook snowboardde, konden ze misschien met z'n tweetjes snowboarden. Of met Devynne en Pam erbij. Maar waarschijnlijk zou dat niet goed gaan, aangezien niet alle meisjes elkaar aardig en leuk vinden. Helaas kon Alec niet zo goed inschatten of dat met die drie goed zou gaan. Maar straks zou Adriana skiën. Oh dat zou zo jammer geweest zijn.

Adriana lichtte helemaal op toen hij snowboarder uitsprak. Het zat echt allemaal mee vandaag!
"I do snowboard, but I still have to learn. My brother would teach me, he said." Adriana beet even aarzelend op haar onderlip en keek hem toen weer aan. "But... Maybe you can teach?" Ze keek hem zo onschuldig aan, dat het haast grappig werd. Ze vroeg zich af of Engelse jongens ook zo makkelijk waren om te manipuleren.

(hahahah sorry ik moet zo lachen om jou personage hahahahaha)

Begrijpend keek Alec naar Adriana's gezicht, en knikte. "Oh yeah, I'd love to teach you how to snowboard," stelde Alec vriendelijk voor. Het enigste waar Alec op hoopte was dat Adriana niet zou gaan huilen als het niet lukte of als ze viel, maar meestal viel dat allemaal wel mee. Alec nam de laatste hap van zijn croissantje en nam nog een slokje van zijn cappuccino. Het bekertje was nog helemaal vol, en het zou nog eventjes duren voordat die ook op is. "Maybe we could start in the afternoon?" Alec keek naar buiten en zag mensen voorbij lopen, en een groepje kinderen spelen in de sneeuw. Het was freezing buiten, dus hij moest er niet aan denken om in die kou nu te lopen of te spelen. In de middag was het weer ook veel beter dan zo vroeg in de ochtend, alhoewel er dan wel minder mensen zijn.

(haha wat dan???)


Adriana kirde opgetogen en wilde meteen een uur afspreken. Wat zou Micael trouwens opkijken als hij te horen kreeg dat ze zelf initiatief had genomen om te leren snowboarden! Dat had hij vast niet verwacht van haar.
"Good idea! When do we meet?" Ze nam alvast haar iPhone uit haar zak om het zogezegd aan te duiden in haar agenda.
Niet dat ze hieraan herinnerd moest worden, maar oke.

(Maybe u can teach????? *onschuldige blik* hahahaha en dat accent ik zie het al helemaal voor me hahaha)


"How about.." Alec keek op zijn grote horloge die onder zijn mouw zat verstopt. "Half past two? We'll meet near de slopes, at this terrace with some green plants, wooden tables and wooden benches. It's at the ski area, so it shouldn't be hard to find," zei Alec en wist dus dat hij er eerder moest zijn dan zij. Straks zou ze denken dat Alec haar zou laten zitten, of dat ze misschien bij het verkeerde terrasje zat. "I'll be wearing my snowboard outfit, but won't be difficult to recognize me." Alec dronk nog wat en schoof daarna het half volle bekertje weg. Het drankje was erg machtig, en Alec zijn buik zat vol van dat croissantje.

(haha ja nou!)

Adriana tikte het vrolijk in en keek toen weer glimlachend op naar hem.
"I do not know your name?" Merkte ze plots op, nogal verbaasd. Hij had wat mysterieus... Adriana wilde vastbesloten door die mysterieusheid heen te breken. Ze wilde hem kennen! En hebben.. En weer weggooien.. Maar dat was nu nog niet van belang hè.

Alec begon te glimlachen en fronste zijn wenkbrauwen te gelijk, waarna een facepalm ook wel terecht was. Alhoewel de facepalm niet voor niets was, want die hand liet Alec gewoon door zijn haren glijden erna. "Oh sorry, I totally forgot to mention my name. I'm Alecsander, but you could call me Alec. It's a pleasure to meet you Adriana," zei hij met een lichte verontschuldigende toon in zijn stem. Alec beet op zijn lip en wachtte af wat Adriana zou doen nadat ze zijn naam in haar iPhone zou zetten. Misschien was het handig om haar nummer te vragen, zodat hij haar kon bellen voor het geval dat. Maar dat vond Alec helemaal niet leuk straks als ze elkaar weer tegemoet kwamen, dus liet hij die gedachte achterwegen.

Adriana lachte vrolijk, want zijn gezichtsuitdrukking was wel amusant.
"Nice to meet you as well, Alec." Ze nam alvast haar berg winterkleding vast en begon zich stukje bij beetje weer te kleden op het koude weer.
"So I will see you on the.. snow, teacher?" Ze stond op, trok haar muts over haar oren en knipoogde kort. Opeens had ze wel veel zin om te snowboarden zeg!

Alec lachte charmant en volgde met zijn ogen hoe Adriana zich weer aankleedde. "You'll see me on the snow," kwam er plagerig uit en een glimlach op Alecdanders gezicht verscheen weer. Hij kon het niet laten om toch de laatste slokken uit zijn bekertje te drinken, en nu dat bekertje ook leeg was zetten hij die op zijn bordje. Alec keek daarna weer naar Adriana die helemaal ingepakt zat. Toch zag ze er nog steeds leuk uit, met of zonder mutsje. Alhoewel dat mutsje haar wel verrry cute maakte.

Adriana ruimde nog even haar bordje op en deed uiteindelijk als laatste ook nog haar dikke handschoenen aan. Vervolgens maakte ze een soort legergebaar en lachte kort. "Ciao, Alec!"
Ze draaide zich opgewekt en met zwierend haar om en liep het winkeltje uit. Op straat keek ze nog even lachend achterom. Kijk dan, ze was het vriendelijkste meisje van heel Italië.
Maar wel met een missie. Deze vakantie werd erg interessant, dat wist ze nu al. Waar zou Mic al die tijd uitgehangen hebben?

"Goodbye Adriana," reageerde Alec met een klein lachje. Hij bekeek haar totdat ze uit het winkeltje was, en had tussendoor nog een soort van handgebaar gebruikt dat neerkwam op een 'doei' gebaar. Alec ging recht op zijn stoel zitten en keek voor zich uit. Een paar seconden geleden zat hier een prachtig meisje voor hem, en nu zat hij even alleen. Wat Alec helemaal niet erg vond, want nu Adriana weg was kon hij even uitrusten en wat e-mailtjes versturen naar zijn vader en een paar vrienden. Zijn iPhone was zo warm geworden in zijn zak dat Alec het helemaal niet erg vond om wat berichtjes te versturen op z'n mobieltje.

(als je wil kunnen we nu al op de piste beginnen, maar morgen is ook goed voor mij!)

Adriana stak haar handen in haar jaszakken en liep opgetogen over straat. Kijk, ze had weer iemand interessants leren kennen vandaag. Ze was er zeker van dat Alec haar interesse kon blijven vasthouden, toch alvast voor de eerste paar dagen. Daarna zou ze wel wat anders zoeken. Maar eerst was het hem dus. Het was een mooi vooruitzicht, toch? En tegelijkertijd zou ze nog leren snowboarden ook. Op die manier kon Micael er ook niks op tegen hebben. Het was the perfect plan.

(morgen gern, ik ga zo m'n bedje inrollen en slapen. rond tien uur ben ik al wakker aangezien we hier moeten verbouwen, dus dan begin ik morgen wel hihi)

(oke! Slaapwel!)