De grote keuken

Deze grote keuken zit naast de woonkamer. Er staat een lange rij met kasten waarnaast ook nog een aanrecht staat. Deze kasten staan vol met voedsel, drinken etc. Voor de grote kasten staat ook nog een keuken eiland met een marmeren aanrecht, waar een kraan en fornuis op zitten. Daarin zit ook nog eens een oven en een wasmachine. De magnetron zit ergens bij de kasten verstopt. Ook staat er een enorme tafel waar een hele groep aan kan eten. Deze is versiert met een smal tafellaken. Boven de tafel hangt een enorme kroonluchter.

Nadat Roselyne met de grootste moeite haar koffer naar haar kamer had weten te krijgen, had ze eerst haar spulletjes fatsoenlijk uitgepakt en was ze vervolgens meteen onder de warme douche gesprongen. De kou hier deed haar geen goed en ze had zich al meteen afgevraagd of deze vakantie wel zo'n goed idee was. Helaas had ze een deal gesloten met haar broers en was de vakantie al betaald, ontsnappen was dus onmogelijk. Zodra ze onder de douche vandaan kwam had ze een makkelijke broek aangedaan, een dikke trui aangetrokken en haar haren snel omhoog gestoken. In tegenstelling tot de meeste meisjes interesseerde het haar vrij weinig hoe ze erbij liep en had ze het op dit moment liever warm dan dat ze er goed uitzag.
Na haar niet al te lange douche was ze op zoek gegaan naar de keuken, die ze tot haar verbazing nog binnen tien minuten had weten te vinden ook. Haar maag was al aan het protesteren geweest toen ze aan was gekomen in het hotel, maar ze had eerst haar kamer in orde willen maken. Vandaar dat ze nu extra veel te eten pakte en een kop chocomel liet opwarmen in de magnetron. Warmte was echt haar beste vriend, van die kou moest ze niks hebben.

Met een knorrende maag was Londen op zoek gegaan naar de keuken. Niet dat deze moeilijk te vinden was, nee in tegendeel zelfs. Eenmaal in de keuken kwam Londen er achter dat ze niet de enige was. Haar oortjes deed ze uit terwijl ze haar Ipod op het aanrecht legde. Natuurlijk had ze Come together van The Beatles geluisterd. "Hallo" besloot ze maar glimlachend te zeggen terwijl ze een paar kastjes opende om te kijken wat er in zat. "Ik ben Londen" stelde ze zich vervolgens voor terwijl ze met een appel op het aanrecht ging zitten. Ze was een appelfan, bananen niet zo.

De stilte in de keuken had niet lang geduurd, al na een paar minuten kwam er een nieuw meisje binnenlopen. Rose draaide zich om en nam het uiterlijk van de betreffende persoon meteen in zich op. Blond, verzorgd, vrij dun en een aardige uitstraling. Het viel Rose op dat het meisje alleen een appel pakte, ze kon zich niet voorstellen dat het meisje geen honger had op dit tijdstip, maar dat waren haar zaken natuurlijk niet. Het leek haar in ieder geval een aardig meisje, en al snel vormde zich dan ook een glimlach op haar gezicht. 'Rose,' stelde ze zichzelf voor. Precies op dat moment piepte de magnetron en pakte ze voorzichtig haar chocomel uit de magnetron, waarna ze zich op de stoel liet zakken en voorzichtig in haar kopje blies om het af te laten koelen. Haar blik gleed naar de iPod van Londen, en bij gebrek aan andere gespreksvoorwerpen besloot ze maar naar de inhoud te vragen. 'Wat luisterde je als ik vragen mag?' vroeg ze.

Rose, een naam die wel paste bij het meisje al zei Londen het zelf. Ze had een lief gezicht en blonde lokken. ''Come Together, Beatles'' was haar reactie op de vraag van Rose. ''Ik moet je bekennen dat je met een diehard Beatles fan spreekt'' vervolgde Londen al glimlachend. Als Londen naar de muziek van deze tijd keek had ze het gevoel dat ze in de verkeerde eeuw geboren was. Adele was waarschijnlijk het enige positieve aan deze eeuw. Oh, en The Kooks. Die waren ook wel oké. Ze nam nog een hap van haar appel en kauwde daar op terwijl ze wachtte op een reactie van Rose. Ze dronk een glas chocomel, wat met dit weer begrijpelijk was.

'The Beatles?' herhaalde Rose wat verbaasd. Dat had ze totaal niet achter het meisje gezocht.. maar goed, dat liet meteen weer zien hoe slecht haar mensenkennis was. Misschien als ze vaker sociale contacten zocht dat het dan wat beter werd, maar ook dat zag ze eigenlijk niet zo zitten. 'Grappig, dat had ik totaal niet verwacht,' had ze er al uitgegooid voor ze erover nagedacht had. Niet dat ze ook maar enigszins doorhad dat het verkeerd opgevat kon worden, of dat ze er überhaupt iets verkeerds mee bedoelde. 'Luister je naar meer muziek van 'vroeger'?' vroeg Rose een stuk geïnteresseerder. 'Ik dacht altijd dat ik de enige was.. maar dat valt dus toch nog wel mee.' Een kleine grijns verspreidde zich over haar gezicht. Ze hield de muziek van deze tijd niet eens bij. Als het niet aan haar broers had gelegen had ze waarschijnlijk gedacht dat Lady Gaga een of andere royalty was.

Londen glimlachte breed door het antwoord van Rose. Ze was niet de enige die totaal niet verwachtte dat ze Beatles muziek luisterde, ze hoorde dat namelijk wel vaker. Om een of andere reden passte dat niet echt bij haar uiterlijk.. Ofzo.. "Eindelijk iemand met smaak" grijnsde Londen terwijl ze van het aanrecht af sprong. "Voornamelijk The Beatles en jij?" ze plofte neer naast het meisje en nam nog een grote hap van haar appel. Ze hield van groene appels, hoe zuurder hoe beter. Niet de rode met allemaal kleurtjes.

'The Beatles vind ik ook geweldig,' antwoordde Rose al zonder erover na te denken. Ze kon zich dan ook niet voorstellen dat er ook maar iemand op de wereld rondliep die hun muziek niet goed vond. Toch was het niet haar favoriete muziek, al kwam het dicht in de buurt. 'Ik denk dat ik voornamelijk naar Aerosmith luister.. naar hun oudere liedjes dan. En verder eigenlijk gewoon vanalles van de jaren '60, '70 en '80.. en soms ook wel '90. Hoewel mijn broers me vaak ook dwingen mee te luisteren naar hun muziek, wat ik dan weer jammer vind,' lachte ze. Haar broers luisterden alleen maar hiphop en popmuziek.. hoewel Aiden nog wel meeviel, die luisterde ook veel rock, en van rock hield ze dan weer wel. 'Wat voor soort muziek luister je nog meer?' vroeg Rose, nu oprecht geïnteresseerd.

Alec kwam de keuken binnen lopen en raasde rechtstreeks naar het aanrecht. Hij moest eten. De vraag 'wat voor muziek luister je nog meer?' hoorde Alec, en hij draaide zich om. De twee dames die met elkaar in gesprek waren helemaal niet gezien. Misschien was het beter dat Alec stil bleef, om niet het gesprek te verstoren. Rustig maakte hij wat tosti's klaar voor zichzelf en de meiden, als zij wilden, en legde die daarna in een pan. Alec was te lui om een tosti apparaat te zoeken.

Devynne had zich na het douchen in haar jogging broek gehesen en even snel een hemdje aangedaan. Haar lange bruine natte haar, hing slordig naast haar gezicht terwijl ze er af en toe even door heen ging om het in model te leggen. Toen ze de keuken in liep zag ze Alec, London en nog een onbekend meisje staan. Devynne opende de koelkast en pakte er een fles cola uit waarna ze op het keuken blok vlak naast Alec ging zitten. 'Je kan nog douchen als je wilt', zei Devynne terwijl ze de fles cola aan haar lippen zette.

Alhoewel hij net pas was aangekomen, hij net had gegeten, had hij toch honger en was hij benieuwd naar al het vettige eten in de koelkast. Toen hij de keuken binnen liep zag hij 4 dames staan. Een lichte grijns kwam op zijn gezicht te staan en charmant begroette hij de dames door zijn vinger even nonchalant in de lucht te steken. Daarna vervolgende hij zijn weg naar de koelkast. Toen hij deze opentrok zag hij helaas niet veel voedzame dingen waarvan zijn trek weg zou gaan.

Na even rondgelopen te hebben, liep Demian dan eindelijk de keuken in. Hij had een paar keer de verkeerde deuren geopend en had het idee dat hij nu wel het hele huis had gezien. Zijn honger was er ook alleen maar erger op geworden. Zonder verder om zich heen te kijken liep hij naar de koelkast. Hij opende hem, meteen viel zijn blik op een paar blikjes energy drink. Hij opende het vriesvakje en hij zag vier dozen pizza liggen. 'Pizza!' Riep hij met een glimlach op zijn gezicht.

Nathaniel was al snel klaar geweest met het uitpakken van zijn spulletjes op zijn kamer, zoveel bezittingen had hij namelijk niet. Niet dat hij dat erg vond, integendeel, des te eerder was hij straks ook weer klaar met inpakken. Het grappige van deze vakantie vond hij, behalve dat de huisjes gratis waren, dat ook het eten gratis was - tenzij je ging uit eten uiteraard. Het was al lang geleden dat hij zo makkelijk aan zijn eten kon komen, en daar ging hij dus ook even flink gebruik van maken. Zonder om zich heen te kijken liep hij naar de voorraadkasten, smeerde wat boterhammen en schudde zichzelf wat te drinken in. Eerst voedzaam, daarna zou hij wel zien wat er nog meer te vinden was hier. Misschien moest hij maar gewoon hier blijven wonen.

Met een gulzige blik in zijn ogen haalde Demian een salamie pizza uit het vriesvak van de koelkast. Hij draaide zich om en liep naar de oven. 'Hoi' Zei hij tegen een jongen die hij nog niet eerder had gezien. Met in zijn linkerhand de pizza maakte hij met zijn vrije hand de over open. Hij haalde de pizza uit de verpakking en schoof hem in de oven. Hij dacht er ook echt helemaal niet aan dat de meeste mensen de oven eerst voorverwarmen. Hij zette de oven op 180 graden en draaide zich om naar de jongen. Hij schoof zijn handen weer in zijn broekzakken en leunde tegen de kookplaat.

Nathaniel keek op toen er opeens een jongen tegen hem begon te praten. 'Hey,' antwoordde hij, gevolgd door een klein grijnsje. 'Volgensmij moet je die oven eerst nog voorverwarmen,' vervolgde hij, zonder er verder bij na te denken. Hij mocht dan misschien nooit thuis pizza maken, hij had wel een baantje in een restaurant weten te krijgen en kreeg dit soort dingen dus ook mee. Niet dat hij wist of de jongen zijn informatie wel op prijs stelde, maar Nathaniel zelf zag niet echt in wat hij fout kon doen. 'Tenzij dat een of andere speciale Italiaanse pizza is, maar dat zal wel niet.' Duh, diepvriespizza's waren toch overal hetzelfde?

Demian zette een stap naar voren en draaide zich om naar de oven. 'O, ja' zei hij, hij wist wel dat hij iets vergeten was. Niet dat hij dit nooit eerder vergeten was, ofzo. Hij haalde zijn schouders op. 'Zal zo ook wel goed gaan' zei hij met een glimlach. Hij liep naar de jongen toe en stak zijn hand uit. 'Demian' stelde hij zichzelf voor.

'Gewoon opletten wanneer hij bruin wordt,' antwoordde Nathaniel simpel, alsof dat nog niet logisch was. Hij was altijd het type geweest dat dingen die al duidelijk waren nog eens wilde aandikken, gewoon zodat hij zeker was dat het voor iedereen wel duidelijk was. 'Nate,' antwoordde hij toen hij de hand van Demian schudde. 'Ook net aangekomen zeker?' Typisch dat iedereen meteen de keuken opzocht. Hij gaf ze ook groot gelijk, daar niet van, maar het was toch wel een grappig idee vond hij zelf.

Demian knikte. 'Zoiets, ja' antwoorde hij. Nate leek hem wel aardig. Hij glimlachte. Nog iemand om de pistes mee onveilig te maken. 'Snowboard je ook?' vroeg hij. Hij draaide zich om en keek even de oven in. De pizza was nog niet bruin geworden.

'Jep! Hoewel ik de rest ook wil proberen,' antwoordde Nathaniel. Hij had een keuze moeten maken, en snowboard sprak hem simpelweg het meeste aan. Maar alles was gratis, dus waarom zou hij de andere twee opties niet op zijn minste eventjes proberen? Tijd had hij hier ook genoeg. 'Ik was van plan om morgen al even een kijkje te gaan nemen, maar geen idee of er speciale tijden zijn waarop we mogen gaan? Weet jij daar iets van?' God weet was het alleen van 2 tot 4 open ofzo.

Demian haalde zijn schouders op. 'Geen idee' antwoorde hij. 'Ik denk dat wel de hele dag open is' zei hij. Hij snoof even, waardoor de geur van pizza zijn neus binnendrong. Snel draaide hij zich om, de pizza was nu wel bruin geworden. Hij zette de oven uit en pakte een handdoek, waarmee hij de oven opende. 'Heb je al een kamer?' vroeg hij, zijn ogen gericht op de pizza.

'Jep, heb er even mijn spullen neergezet en ben daarna dus naar de keuken gelopen. Van al dat reizen krijg je honger,' grijnsde hij. 'Jij dus ook? Ik vraag me af hoelang dit allemaal goed gaat lopen. Nu is het nog leuk dat iedereen samen zit hier.. maar straks, als mensen zich aan elkaar beginnen te irriteren? Wordt vast niet erg prettig.' Ervaring had hem verteld dat het hoe dan ook een keer fout moest gaan als je met zoveel mensen zo veel dingen moest delen in relatief weinig ruimte. En dan was de helft hier ook nog eens hartstikke verwend. Dat ging nog wat worden.

Demian stond op. Hij knikte. 'Daarom hou ik niet van reizen, dan krijg je z'n honger' merkte hij met een glimlachje op. Hij maakte één van de vele kastjes open. Hij had meteen de goeie en pakte er een groot bord uit, dar hij op het aanrecht zette. Hij zakte weer op zijn hurken. En keek hij bedenkelijk naar de oven. Hij keek even over zijn schouder. 'Ja, ik slaap met Kylan op een kamer' vertelde hij, waarna hij toch maar de handdoek pakte en daarmee de pizza op het bord legde. De oven liet hij nog maar even open staan. Hij draaide zich weer op naar Nate. Hij schudde zijn hoofd. 'Over een week is het een hell hier' zei hij.

'Dat denk ik ook wel ja,' antwoordde Nathaniel. Hij stond op om nog iets te eten te zoeken en vond een hele hoop zakken chips in een kastje. Daar kon hij ook wel wat mee. Hij pakte er random eentje uit en ging weer op zijn plaats zitten, zijn blik gericht op Demian. 'Smakelijk,' grijnsde hij. Zelf opende hij de zak chips en begon hij meteen te eten. Honger, dat had hij. En veel ook nog!

Uiteindelijk wist Rose toch nog voor Alec te keuken binnen te stormen, waar ze meteen een overwinningsdansje deed. 'Ik win, ik win!' riep ze vrolijk, zich niet bewust van de mensen om zich heen. Ja, halllo, ze had een RACE-wedstrijdje in het echt gewonnen! Dat kreeg ze normaal nooit voor elkaar! Nu was ze pas echt een gamequeen, met computerspellen, maar ook in het echt!

'Jij ook' zei Demian met een glimlach. Hij pakte een stuk pizza en stopte het in zijn mond. Het was nog lekker ook. Met zijn vrije hand pakte hij het bord en liep ermee naar de tafel, waar hij tegenover Nate ging zitten. 'Ken jij iedereen al?' vroeg hij. Hij nam nog een hap van zijn pizza. Zelf had hij het idee dat hij nog niet eens de helft van alle mensen kende. Ietwat verbaast keek hij naar het meisje dat binnenstormde. Hij lachte naar haar, was die even blij.